زخم‌های دیابتی، جراحت‌هایی در پوست، چشم،اعضای موکوسی و یا یک تغییر ماکروسکوپی در اپیتلیوم نرمال افراد دیابتی تیپ ۱و ۲می‌باشد. بیش از ۷۵٪ افراد دیابتی، مبتلا به زخم‌های دیابتی هستند که در آمریکابیش از ۸۰٪ آن‌ها منجر به قطع عضو می‌شوند که در صورت مراجعه به خوبی درمان می‌شدند. اتیولوژی زخم‌های دیابتی شامل موارد بسیاری است.
زخم‌های دیابتی، جراحت‌هایی در پوست، چشم،اعضای موکوسی و یا یک تغییر ماکروسکوپی در اپیتلیوم نرمال افراد دیابتی تیپ ۱و ۲می‌باشد. بیش از ۷۵٪ افراد دیابتی، مبتلا به زخم‌های دیابتی هستند که در آمریکا بیش از ۸۰٪ آن‌ها منجر به قطع عضو می‌شوند که در صورت مراجعه به خوبی درمان می‌شدند. اتیولوژی زخم‌های دیابتی شامل موارد بسیاری است. در یک مطالعه، ۶۳٪ از زخم ه‌ای دیابتی به ۳مورد نوروپاتی حس محیطی، دفرمیتی و تروما نسبت داده شده‌اند. زخم‌ها در هنگام بروز، مستعد عفونت هستند (اگرچه عفونت به ندرت در اتیولوژی زخم‌های دیابتی دخالت دارد). این جراحت‌ها معمولابه دلیل زخم‌های اولیه، التهاب، عفونت و یا شرایطدارویی ایجاد می‌شوند که سلامتی را به خطرمی‌اندازند. دیگر دلایل ایجاد این زخم‌ها شامل موارد زیر می‌باشند:
1- عفونت ثانویه به وسیله باکتری، قارچ و یا ویروس
2- ضعف شدید بیمار
3- تاخیر در بهبودی
عوامل خطر:
عوامل خطر موجود در ایجاد این عارضه که جزء فاکتورهای پاتو ژن هستند شامل موارد زیر م یباشند:
جنس مذکر، فقدان حساسیت محافظتی به سبب نوروپاتی، نارسایی شریانی، تغییر شکل پا و تشکیل کالوس در نتیجه فشارهای مرکزی، نوروپاتی زخم‌های دیابتی اتونومیک که منجر به کاهش عرق و خشک شدن پوست می‌شود، محدود شدن حرکت مفاصل، چاقی، کنترل ضعیف گلوکز، پوشش نامناسب پا که منجر به ترک خوردگی پوست می‌شود، سابئابت بیش از ۱۰سال، نوروپاتی حسی (این نوروپاتی مانع از انجام مکانیسم‌های دفاع طبیعی بدن می‌شود و بیمار را در معرض آسیب‌های عمده یا آسیب‌های کوچک و یا مکرر قرار می‌دهند در حالی که بیمار غالبا این آسیب‌ها را حس نمی‌کند)، ادم، سابقه مصرف سیگار.
