تاریخچه بیماری دیابت

دیابت

کلیک کنید

از نظر تاریخی اولین سند درباره این بیماری ، سندی است که در ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد در یکی از قبرهای اهرام ثلاثه مصر به وسیله باستان شناس انگلیسی به نام جورج عبرس پیدا شد که این لوحه به نام عبرس پاپیروس مشهور است. این لوحه تمام علائم بیماری دیابت را به طور دقیق شرح داده و ذکر کرده است که این بیماران زیاد آب می نوشند ، بیش از حد ادرار می کنند و آب بدنشان تحلیل می رود و زودتر می میرند. بعد از این سند ، قدیمی ترین نوشته ای که درباره بیماری قند داریم مربوط به جالینوس و آری تیاس از یونان است. در قرن دوم میلادی آری تیاس اسم این بیماری را دیابت می گذارد. دیابت در زبان یونانی به معنای ” سیفون ” است یعنی آبی که از بالا می اید و از پایین خارج می شود چون بیماران دیابتی آب زیاد می خورند و زیاد هم ادرار می کردند نام دیابت به این بیماری داده شد.

بعد از حکیمان یونانی دو پزشک مشهور هندی درباره این بیماری تحقیق کردند. آنها برای تشخیص بیماری به دستشویی ها توجه می کردند که اگر مورچه در آنجا جمع می شد می دانستند که کسی در این خانه مبتلا به دیابت است.

  تاثیرات مصرف شکر بر زخم معده

اولین سندی که درباره این بیماری به زبان فارسی وجود دارد کتابی است به نام هدایته المتعلمین فی الطب که به الهدایه مشهور است ودر قرن چهارم به وسیله ابوبکر رفیع ابن احمد الخوینی بخاری نوشته شده است. این کتاب در دهه پنجاه به کوشش دکتر جلال متینی از طرف دانشگاه مشهد منتشر شده است. این کتاب در تاریخ ۳۷۵ هجری و قبل از ابن سینا نوشته شده و نویسنده نزدیک شهر فردوس امروزی زندگی می کرده و کتابش در مقایسه با قانون ابن سینا و ذخیره خوارزمشاهی جرجانی مختصر است و حدود ۷۰۰ صحفه می باشد. بعد از این کتاب به کتاب مشهور قانون در طب می رسیم که پزشک و دانشمند ایرانی ابوعلی سینا آن را نوشته است. این کتاب بسیار مفصل تر از الهدایه است و بعد از ابوعلی سینا صدها سال میداندار مجامع پزشکی دنیا بوده و در اروپا صدها سال این کتاب به عنوان کتاب درسی در دانشکده های پزشکی تدریس می شده است. ابن سینا اولین کسی است که درباره دو عارضه بسیار مشهور بیماری قند یعنی ناتوانی جنسی و گانگرن توضیح داده و استفاده از گیاهان مختلفی را که برای پایین آوردن شدت بیماری موثر بوده پیشنهاد کرده است.

  دیابت و ورزش

در قرن ۱۶ یک پزشک سوییسی بر روی ادرار بیماری قند کار میکند و بعد از جوشاندن ادرار بیماران قندی متوجه ماده سفیدی می شود که احتمالا همان مواد قندی بوده ولی او متوجه آن نمی شود و می گوید این نمک است. او علت پرنوشی و پرادراری بیماران قندی را تجمع نمک در کلیه آنها می داند.

صد سال بعد ، در قرن ۱۷ ، توماس ولس پزشک انگلیسی دوباره ادرار دیابتی ها را می جوشاند و آن ماده سفید را می بیند که شیرین است و حقیقت هزار ساله را که ادرار بیماران دیابتی شیرین است را با انجام دوباره این آزمایش به ثبت می رساند و در قرن ۱۸ برای اولین بار شرح داده می شود که نه تنها ادرار بیماران دیابتی شیرین است بلکه سرم خون آنها هم شیرین است. در همین زمان لغت ملیتوس به معنای عسل را به دنبال کلمه دیابت اضافه می کنند و تا به امروز اسم این بیماری دیابت ملیتوس یعنی دیابت شیرین نام گذاری می شود.

  درمان و کنترل دیابت در خانه با روش های موثر

در اواخر قرن ۱۸ توجه دانشمندان به این مسئله معطوف شد که کدام بخش از بدن سبب بروز بیماری دیابت می شود و در نیمه قرن ۱۹ به لوزالمعده یا پانکراس توجه کردند که ممکن است عامل یا باعث بیماری دیابت باشد. دانشمندان برای اینکه بفهمند غده پانکراس برای ادامه حیات ضروری است یا نه ، این غده را از بدن سگی جدا کردند و با تعجب دیدند که سگ زنده ماند و تمام علائم بیماری دیابت در آن ظاهر شد و با امتحان ادرار و خون آن متوجه شدند که مقدار قند در خون و ادرار خیلی بیشتر از حد معمول است و این قدم بسیار بزرگی بود که توجه تمام دانشمندان را از آن به بعد برای یافتن مرکز تولید بیماری دیابت به غده پانکراس معطوف کرد.

دانشمندان دلیل اینکه چه ماده ای در غده پانکراس وجود دارد که باعث بیماری قند می شود و یا نبودن چه ماده ای در پانکراس باعث ایجاد بیماری قند می شود تا اینکه دانشمند ۲۲ ساله آلمانی به نام پال لانگرهانس متوجه مجموعه سلولهایی در غده پانکراس شد و مطرح کرد که احتمالا این سلولها ماده ای تولید می کنند که کمبود آن باعث بیماری قند می شود. بعدها این مجموعه از سلولها به نام جزایر لانگرهانس معروف شد و ماده ای که از آن خارج میشد انسولین خوانده شد.

  آلزایمر همان دیابت نوع 3 است!

تا آغاز قرن ۲۰ سعی دانشمندان بیشتر بر این بود که محل بروز بیماری قند را شناسایی کنند . تا آن زمان هیچ توفیقی در درمان بیماری قند به دست نیامده بود . در این قرن دانشمندان سعی می کردند انسولین را که عامل بیماری قند بود پیدا کنند. دانشمندان مختلف در کشورهای مختلف سعی می کردند عصاره سلولهای به وجود آورنده انسولین را به دست آورند ولی هیچ کدام عملا موفق نشدند تا اینکه در سال ۱۹۲۰ یک پزشک جراح کانادایی به نام فردریک بنتینگ به فکر تهیه انسولین افتاد. او در یادداشت های خود نوشته است اگر در غده پانکراس محل خروج شیره پانکراس را ببندیم و بعد از اینکه پانکراس به قدر کافی ترشح کرد این غده را از بدن سگ خارج کنیم و ماده مترشحه را به بیمار دیابتی تزریق کنیم بیمار بهبود می یابد. نتایج یافته های این دانشمند روی نوجوانی به نام لئونارد تامسون در شهر تورنتو که مبتلا به دیابت بود آزمایش شد و پس از مدتی علائم بیماری قند در او بهبود یافت و حال بیمار رو به بهبودی رفت. این شخص سالها بعد از کشف انسولین به زندگی خود ادامه داد.

  بهداشت دهان و دندان در افراد دیابتی

در طی جنگ جهانی دوم پزشک نظامی فرانسوی به نام لوباتیه زمانی که بیماران مجروح جنگی را با آنتی بیوتیک سولفامید درمان می کرد متوجه شد که قند خون آنها به طور مشهودی پایین می افتد و این آغاز مصرف یک رشته از داروهای پایین آورنده قند خون بود که در حال حاضر نیز در بازار وجود دارند و به گروه سولفونیل اوره ها معروفند.

در دهه ۵۰ دانشمندان آمریکایی نوع دیگری از داروهای خوراکی را که نوع پیشرفته آن امروز به گلوکوفاژ ( مت فورمین ) مشهور است کشف کردند و در اواخر دهه شصت پزشک عالیقدر ایرانی دکتر شموئل رهبر هموگلوبین قندی را کشف کرد که به نام هموگلوبین A1C مشهور است که با اندازه گیری این هموگلوبین معدل قند سه ماهه بیماران دیابتی را تعیین می کنند . کشف این هموگلوبین در درمان و بررسی بیماری قندی انقلابی بزرگ به وجود آورد.

4/5 - (13 امتیاز)
image_pdfimage_print

مطالب پیشنهادی

Subscribe
Notify of
guest

0 نظر
Inline Feedbacks
View all comments