علایم
علایم شایع در عفونت‌های پا ی دیابتی شامل موارد زیر است:
– میخچه، کالوس – بونیون 1 (برآمدگی غیر طبیعی بر روی سطح داخلی اولین استخوان متاتارس که همراه با تشکیل بورس بوده و موجب جابجایی انگشت بزرگ پا می‌شود)، ناخن چکشی 2، یا سایر ناهنجاری‌های استخوان پا
– تب، قرمزی، ادم یا دیگر علایم عفونت – باف تی که روی محل جدید عفونت به وجود(scar) می‌آید
– زخم‌های پا که در ا ثر آسیب عصبی یا جریان خون ضعیف به وجود می‌آیند (زخم‌ها اغلب بالا ی قوزک یا زیر شست و یا در محلی از پا که ناشی از نامناسب بودن کفش است، تشکیل می‌شود.)
– تغییر شکل عضلات، پوست یا استخوان پا در اثر آسیب عصبی و گردش خون ضعیف – کند بودن مراحل بهبود زخم
مراحل تغییرات پوست در اثر زخم‌های دیابتی:
مرحله 1: پوست قرمز و بافت زیرین آن نرم می‌شود، قرمزی پوست با یک فشار کوچک ناپدید می‌گردد.
مرحله 2: التهاب، ادم و سفتی بافت زیرین مشهود است و حالت خاصی در پوست ایجاد می‌شود.
مرحله 3: پوست دچار نکروز شده، چربی در اطراف این منطقه ایجاد می‌شود و پوست اطراف این لایه‌ها از بین می‌رود.
مرحله 4: چربی زیر پوستی از بین می‌رود.
مرحله 5: بافت نکروزی در اطراف این عضلات بیشتر و پوست دچار نکروز می‌شود. مرحله ۶: کورتکس استخوان آسیب می‌بیند و سبب ایجاد استئومیلیت می‌شود.
مرحله 6: آرتریت س پتیک، عفونت پاتولوژیک ارگان‌ها و عفونت خونی از مواردی است که در این مرحله مشاهده می‌شود.
